Toen ik een tiener was, las ik een boek over sjamanen en hun droompraktijken. Het boek vermeldde hoe ze soms een talisman gebruikten om hen te helpen bij hun reizen. Die nacht had ik een droom over het vinden van mijn eigen talisman in mijn achtertuin. Het oppervlak was gelaagd, wat de stadia van de slaap vertegenwoordigde. In de ochtend, gedreven door nieuwsgierigheid, doorzocht ik mijn achtertuin met de bedoeling de talisman te vinden. En dat deed ik… soort van.
Onze achtertuin was gevuld met stenen in plaats van gras. Tussen hen vond ik een steen die sterk leek op de vorm van de talisman in mijn droom. Toen leende ik de Dremel van mijn vader en begon ik de steen te vormen om overeen te komen met het gelaagde ontwerp dat ik in mijn droom had gezien. Aangezien ik nog nooit een steen had gekerfd, had ik geen idee van het proces. Gelukkig was het ontwerp eenvoudig en uiteindelijk leek het sterk op de droomversie.
In die tijd was ik al bezig met standaard realiteitscontroles gedurende mijn wakkere uren. Nu ik de talisman had, die ik de “Droomsteen” noemde, nam ik deze op in mijn realiteitscontroles. In plaats van te proberen mijn vinger door mijn hand te drukken, probeerde ik de steen in mijn hand op te nemen. Soms balde ik beide vuisten en probeerde ik de steen van de ene hand naar de andere te teleporteren, om ze dan te openen om te zien of het werkte. In het openbaar probeerde ik subtiel de steen van de ene zak naar de andere te verplaatsen zonder mijn handen te gebruiken. Op andere momenten hield ik de steen op mijn open palm, in een poging deze te laten zweven.
In de maanden die volgden, drongen deze realiteitscontroles mijn dromen binnen, en de steen ook. Als kind had ik altijd iets uit de droomwereld naar mijn wakkere leven willen terugbrengen. Met de Droomsteen bereikte ik het tegenovergestelde: iets uit mijn wakkere leven naar de droomwereld brengen. Terwijl de meeste dingen in dromen analogieën hebben in de wakkere wereld, was dit anders. Dit was opzettelijk. In deze lucide dromen was de steen altijd levendiger en kleurrijker, bijna trillerend van levendigheid. Het klinkt misschien belachelijk, maar het werd mijn metgezel in deze dromen. Het opnemen in mijn hand stelde me in staat om te vliegen. Het kon wegschieten en vijanden aanvallen of een energiewaak voor bescherming uitstralen. De gelaagde segmenten zouden soms uit elkaar vallen en zich opnieuw vormen in vormen die me op verschillende manieren hielpen.
Het was een ongelooflijk geschenk, en ik beschouwde het als zodanig. Het voelde minder als iets dat ik had gemaakt en meer als iets dat ik had ontdekt, iets dat altijd had bestaan. Maar naarmate ik ouder werd, vooral tijdens mijn studietijd, ruilde ik droomverkenning in voor late avonden met vrienden, videogames of last-minute studiesessies. Dit patroon volgde me naar de volwassenheid en het ouderschap. Uiteindelijk gaf ik zelfs de voorkeur aan reguliere dromen boven lucide dromen, omdat ze minder inspanning vereisten. Ik wilde de last van bewustzijn niet langer in mijn droomwereld dragen, maar gaf er de voorkeur aan mijn onbewuste geest de volledige controle te laten nemen.
Tegenwoordig ervaar ik af en toe lucide dromen, en soms verschijnt de Droomsteen, maar het is zeldzaam, vooral omdat ik deze niet meer bij me draag of realiteitscontroles uitvoer. Terwijl ik dit schrijf, voel ik een gevoel van verlies, maar als volwassene ontbreekt het me aan de drang of energie om het terug te winnen. Ik kijk met genegenheid terug op die dromen, en soms houd ik de steen vast, terwijl ik troost vind in het koele, gladde oppervlak. Tijdens deze reflectieve momenten vraag ik me af hoeveel anderen een soortgelijke ervaring hebben gehad. Terwijl deze specifieke steen uniek voor mij is, is het concept van een droomtalisman dat niet. Hoeveel anderen hebben hun eigen talisman gevonden om hen te begeleiden in hun nachtelijke avonturen? Heb jij er een gevonden? Ben je aan het zoeken?